Faraway bay, Japanse TV en vermist

We hebben gewerkt bij Faraway bay, we zijn het veld in geweest met een Japanse tv crew en we waren groot nieuws op internet en radio want we waren “vermist”. Tussendoor was er nog de feestweek van Kununurra, we hebben ons weer vermaakt.

Ik begin met Faraway bay (eigenlijk is het gewoon chronologische volgorde), dit is een exclusieve resort en gasten betalen voor 3 nachten €3200. En wij gingen er heen om te werken, we moesten voornamelijk de afwas doen en helpen bij het voorbereiden van het eten. Klinkt goed, maar het was nog beter. Eerste dag begonnen we met de afwas, zwembad schoon gemaakt en de gasten drankjes aanbieden. Klinkt zwaar maar als je weet dat er maar 2 gasten waren valt dit wel mee. We gingen naar rock art, was erg mooi en in de middag gingen de gasten vissen en moesten wij wat afwas doen en dat was het. Dus hebben we heerlijk gezwommen in het zwembad dat boven op een berg is en je over de hele bay kan kijken, daarna op het strand gelopen konden helaas niet zwemmen want er zitten 5m grote krokodillen. Wat wel heel vet was dat er heel veel haaien zaten en je ze kon zien zwemmen, en nog vetter zaagvissen! Na de wandeling de tafel gedekt en gewacht tot de gasten er waren, ohja we mochten ook gewoon bier en wijn pakken wanneer we wilde (hebben ons wel ingehouden). De zonsondergang was super en de

volgende ochtend om 5 uur beginnen met het voorbereiden van de lunch en het klaar zetten van het ontbijt. Vervolgens gingen we om 7 uur met een boot van een paar miljoen naar de King George watervallen, waar we onder stonden met de gasten en een glaasje champagne (ja hard werken). Ik was een soort matroos als we ergens stopten moest ik de boot vast houden, touwen vastmaken en het anker in en uitgooien. In de avond was Leo aan het helpen met het voorbereiden voor het eten, was ik er voor het kampvuur aansteken en de gasten te entertainen (gasten entertainen was mijn eigen input denk met 3 man in de keuken is een beetje druk!). In de avond liep ik naar de ijsmachine toen ik wat in de bosjes hoorde, natuurlijk ging ik even kijken. Het was een Walleroo een grote Walibi of een kleine kangoeroe, maar hij zag me en ging rechtop staan. Hij was 1.5 meter hoog en kwam nu naar me toe, denk ben misschien wel groter, maar de gasten wachten op ijs! Dus ben snel weg gegaan, in de nacht kwamen we hem nog tegen, en Leo was het met mijn eens hij is groot (de Walleroo).

De volgende dag gingen we naar Aboriginal art wat heel erg indrukwekkend was. Je had de Bradshaw wat heel gedetailleerd was en hij zei 27000 jaar oud en de normale Aboriginal art wat een paar duizend jaar oud is. Daarna naar een billabong geweest wat een super mooi beekje was en heel helder, heerlijk gezwommen een biertje gedaan en geluncht. Daarna weer terug gereden, we hadden een super chauffeur en de gasten waren blij met de chauffeur. De gasten wilde heel graag vissen maar hadden niet veel gevangen, ik drong steeds aan om op haaien te gaan vissen, want vanaf het zwembad kon je de haaien in zee zien zwemmen. Voordat we vrijdag ochtend vroeg vertrokken gingen we dan eindelijk haaien vissen. Ik met de mannelijke gast en Lee was er voor het filmen. En jah hoor in totaal 3 haaien gevangen (black tip sharks), ik eentje en hij twee, hij was super blij en wilde het al zijn vrienden laten zien, ik natuurlijk ook al was mijn haai iets kleiner. Toch een haai is een haai, hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze een haai hebben gevangen! Ik denk dat Kevin de baas wel tevreden over ons was en dat we nog een keer terug mogen komen om te werken. Wij zeggen alvast ja!

Kwamen we vrijdag ochtend toch wat vermoeit aan moesten we vrijdag middag gelijk weg want moesten toadbusten. Niet zo maar toadbusten nee met een Japanse film crew. Was erg leuk ze wilden mooie zonsondergang hebben en mij interviewen over de longworm parasiet. Dus dat heb ik gedaan, ik in mijn Nederlandse outfit (delfs blauwe broek en Wageningen trui), staat ie helemaal ingezoomd op mijn gezicht, je ziet nog net mijn onderkin. Verder werd Jon gefilmd en natuurlijk Leetje, haha en hoe! Ze wordt wel eens clumsy genoemd (veelal door mij), en ik weet weer waarom. Ze waren de padden aan het filmen en Leonie ging ze oppakken, dat oppakken ging goed alleen gleed onze clumsy daarna uit. Niet 1 keer nee twee keer, voor de camera! Zoals jullie kunnen begrijpen had ik een leuke avond!

De volgende dag begon de Kununurra feestweek, beginnend met een diamont dig. Hier gaan zo’n 200 mensen op misschien 15 vierkanten meter graven naar een diamant die daar verstopt is en nog andere prijzen. En ja eentje ervan was Lee, Jon en ik keken en genoten van alle gekken die zaten te graven en iedereen die zand in elkaars gegraven gat gooide. Na een half uur was bijna alles gevonden, had een Aziaat die als laatste aan kwam aanlopen en achter Lee ging zitten een vlees bon van $100 had Lee niks. Dus moesten we ons verdriet in de avond weg werken bij de rodeo! Dat is altijd een feest, alleen was er veel wind en was het koud.

Volgende dag gingen we naar Napp Springs (nou komt het), er waren al 2 Nederlanders en een Australiër met de helikopter ingevlogen wij gingen met de auto. Kwamen bij de boerderij aan, was een cowboy (van Nederlandse afkomst) die de weg wees naar de watervallen. Nou het leek meer op een schatkaart dan een route beschrijving; “Achter het station is een oude weg, deze is nog niet schoon gemaakt dit jaar en het gras is 2 meter hoog en is dus onmogelijk te volgen, de rivier heeft op verschillen de plekken de weg helemaal weggespoeld dus gaten van meters diep en wijd, maar als je deze weg voor 30km volgt kom je bij een beekje en daar houd de weg op, als jullie dit nou bij toeval vinden (hij had er vertrouwen in), ga op de quadbike 980meter terug en daar is een oude weg die al 5 jaar niet is schoongemaakt en dus niet te vinden is die gaat door de bergen langs een moeras met de grootste populatie broedende mensetende zoutwater krokodillen en brengt jullie bij de watervallen, maar de kans is klein dat jullie daar komen”. Ik vroeg nog iets positiefs? Nee dat was het. De weg viel mee paar grote gaten, maar met goed stuur werk, omrijden en na een lekken band waren we aangekomen bij het beekje. Quadbikes afgeladen en alles op de quadbike gebonden, ik had nog geen tijd om op kaart te kijken en om hier te komen duurde al veel langer dan verwacht dus nam Leonie de leiding, die wist waar we heen moesten om de oude weg te vinden. Was het er niet mee eens, maar ik moest er een kans geven, ok. We gingen oost voor een half uur dan een uur zuid door beekjes en bosjes tot we niet meer verder konden, en we terug moesten omdat het donker werd. Kamp opgezet ,kampvuur gemaakt, gegeten en waren nog een stukje terug gereden om te kijken of we in contact konden komen met de station om te zeggen dat we veilig waren (niet gelukt) en ik had hier een beter kijk op het landschap. In de ochtend alles gepakt, kampvuur uitgemaakt en toen gingen we weer zoeken nu onderleiding van Jordy. In plaats van een half uur oost, gingen we nu 5 minuten west en we hadden het oude weggetje gevonden. We gingen door beekjes, door de bergen, maar stranden op het moeras met de krokodillen. Het moeras was naast de weg heel diep en er kon dus makkelijk een dikke krokodil ons van de quadbike happen, en het moeras ging over de weg en hier stranden dus ons avontuur (had je gedacht). Zijn nog een berg op geklommen en konden de waterval zien, maar het was nog te ver om te lopen (als je denkt dat dit spannend en leuk was moet je opletten word nog leuker). We stonden op de berg en zagen een vliegtuigje cirkelen boven ons kamp, waren nog grapjes aan het maken oh ze zoeken ons. We gingen dus weer terug, was iets meer dan een uur. Het laatste kwartier zag ik rook in de buurt van ons kamp en ik schok dus ging harder rijden. En het laatste stuk nog harder tot ik ons kamp zag, de auto was verplaatst en het vuur was verder dan het kamp (beetje opgelucht). We kregen bericht van het vliegtuig en dat was geen vrolijk bericht. Hij was nog al boos want het was ons kampvuur die de bushfire had aangestoken, bush fire was ondertussen een kilometer groot. Hij landen en gingen het vuur uitmaken door stukken te verbranden en weer uit te maken. Dit lukte niet helemaal en we moesten maar weg want er kwam een bulldozer aan om grotere stukken om te gooien. Oh maar hij zou nog wel ff laten zien waar ons kampvuur was en dat het onze schuld was, ik en Jon wisten zeker dat het niet het kampvuur was, we hoefden dus ook niet ver te lopen. Want Lyndon een Australiër die meeging (nooit eerder genoemd ga ik ook niet doen) bekende, hij had in de ochtend een drukje gedaan en het wc papier aan gestoken, het gras was droog en vatten als snel vlam. Hij dacht dat ie alles uit had gestampt maar dat bleek niet het geval te zijn en een paar kilometer grond in vuur en vlam!

Maar het gaat nog verder, Ben was in Kununurra maar had niks van ons gehoord die gasten bij de waterval hadden gebeld dat we er niet waren en dat vliegtuigje was dus inderdaad naar ons op zoek. De media had het gehoord en dus over op internet, radio en kranten (ok wel lokaal maar toch) stonden koppen als “Scientist missing” en later “missing scientist found”. Onze namen overal, gelukkig had Ben wel gezegd dat ervaren bush mensen waren en we genoeg eten en drinken hadden. Het leukste van die alles? We waren nooit verdwaald, maar wat een avontuur :D!

Verder getoadbust en in het weekend daarna was Kimberley Moon feest wat erg leuk was (met Jon en Lee) daarvoor nog een interview gedaan voor het nieuws en zo is het leven hier druk, spannend en erg leuk! Oh en de chauffeur in faraway bay was ik natuurlijk :)