Held op sokken, Met Björn en Jorrell

De mannen kwamen een weekie, na Björn een week- Jorrell meer een midweek of misschien zelf een langweekend, naar Kununurra om te zien wat ik hier zoal doe en om wat avonturen te beleven. Ik denk het allebei aardig gelukt is. En gelukkig hadden de mannen geen strijd met elkaar, maar als de 1 een kauwgompje nam deed de andere er snel twee in ze mond. Maar een beetje competitie is niet erg als er krokodillen en slangen vangen op het programma staat, daar worden de mannen van de mietjes gescheiden.

Om een vergelijking te geven even een kort stukje over mijn twee weken voordat de mannen kwamen. Want ik had twee weken op een quadbike gezeten in gebieden zonder weggetjes of iets. Het was die weken rond de 44 graden geen schaduw en het water wat we bij ons hadden was dicht bij het kook temperatuur. We hadden alleen maar eten in blik mee, wat best makkelijk was want als we voor avond eten een soepie aten was het al de perfecte temperatuur na een dagje in de zon. Had ik een overhemd met lange mauwen aan die ik in elk beetje water deed om het wat af te koelen, dit was ook tegen bescherming van de zon, wat denk je mijn handen verbrand. Op zo’n tocht zie natuurlijk wel veel ook al is het heel vermoeiend, ook omdat ik twee keer uit me tentje ben geregend en daardoor niet veel geslapen had. Toch weer volgende dag 10 uur op een quadbike. Ook stond ik bijna op een Death adder, en zoals de naam al zegt is die aardig dodelijk. De vraag van Björn na dit verhaal: Kon je dan niet douche? Nee Björn dat kon niet.

Nu jullie weten hoe mijn weken eruit zagen nu die met de mannen. Ze zouden donderdag om 4uur aankomen, na top, donderdag om 1 uur telefoon, we zijn er. Waren even de tijdsverschil vergeten. Rondje gereden door het dorp en gelijk maar even gestopt bij wat Aboriginals waar we mee gingen toadbusten, Björn kon ze ogen niet geloven hoe zwart (en lelijk) ze waren. Later zou die wel de mooiste foto van zijn vakantie maken, poserend met JuJu een volbloed Aboriginal. Nog even naar Ivanhoe crossing gegaan en daarna biertje in de Depo. Onder de ijskast gekeken en ja daar lag weer een slangetje, dus ze hadden gelijk hun eerste slangetje. Ik had gedacht dat ze in een tent gingen, maar daar dachten ze anders over. Na zoveel (schijterige) argumenten over dat ze niet in een tent konden slapen gingen ze op een grond op een luchtbedje (wat ik nog steeds niet snap, want er staat een bed met twee dikke matrassen). Na wat biertjes gingen we naar een grot, toen we weggingen was het al donker en ze dachten denk ik dat het in een dierentuin ofzo was, want ze hadden geen licht mee, oh nee 1 met ze tweeën. Jorrell had het lampje en Björn heeft alleen maar lopen klagen over dat ie geen lampje had en door de bush liep in een grot zonder lamp, en hoe heldhaftig ie wel niet was. Wij waren net een blinde geleiden hond en moesten zoveel bij schijnen dat hij meer licht had dan ik, maarja hij had wat gekke dingen gedaan in ze leven maar dit sloeg alles. Moet ik zeggen dat ik die zin nog een aantal keer heb voorbij horen komen. Grot was leuk wat kikkers gezien, veel spinnen (1 van de favorieten dieren van Björn ) en wat vleermuizen. Het was best heet in de grot en we gingen terug, omdat Jorrell in geen 20 jaar zijn lamp af zou geven had ik mijn lamp gegeven. Het is ze toen nooit opgevallen dat ik zonder lamp, zonder te klagen, voorop door de bush (ook op slippers) terug naar de auto liep. Toen ze 5 minuten later aankwamen lopen en ik het zei was het, maar jij doet dat elke dag. Weer terug op het depo gingen we slapen, Diva Björn vond het wat vies op het depo want er zaten wat insecten, kakkerlaken en muggen. Maar kan je Björn ook gerust voor de Klaagmuur zetten en is ie de hele dag bezig.

Volgende dag naar een paar watervalletjes geweest, waar we soms door het water heen moesten. Dan stuurde ik er 1 op uit om te kijken hoe diep het was en met het bericht uit te kijken voor krokodillen. Dan waren ze zo weer 10 minuten zoet voor een beekje van 8 meter. En dan stond er 1 in het water zei ik, ik maak wel ff een foto na dan vloog de ander uit de auto en ging er bij staan, want ze wilde best veel doen maar er ging dus echt niks gebeuren als het niet op camera stond. In de avond hun eerste toadbust, bij een Aboriginal hostel. Gelukkig was het mooi weer, een storm niet normaal waren helemaal doorweekt, maar ze gingen door en gek genoeg klaagde Björn niet al te veel. Daarna zijn Björn en ik naar de locale pub geweest voor een paar biertjes, Jorrell was er ook ergens maar die hebben we niet echt gezien. Terug op de depo zagen we nog twee slangen die Björn (na goed keuring van mij, goedkeuring dat het een python was)zelf oppakte, en inderdaad hij heeft wat gekke dingen gedaan in ze leven maar dit! Volgende ochtend gingen Björn en ik naar een grot zoeken waar we die avond heen zouden gaan, Jorrell was nog wat andere locale grotten aan het bezoeken. We reden richting de grot toen 1 van Björn zijn vakantie hoogte punten kwam, ik zag een kaketoe in de berm zitten. Dat doen ze normaal niet en deze was inderdaad aangereden en zijn vleugel was gebroken, maar bij ze schouder en viel er bijna vanaf. Had hem gevangen in een netje toen ik Björn opeens heel erg enthousiast zag worden (ouwe sadist), en toen begon het. MAAK HEM DOOD, MAAK HEM DOOD zat ie te roepen, ik bekeek eerst de opties, dierenarts was dicht en ik had al een paar keer eerder een vogel met gebroken vleugel gebracht en die werden altijd ingeslapen. Dus liet ik Björn zijn droom maar uitkomen, en ging hem uit zijn lijden verlossen. Björn “kon het niet aanzien” en ging aan de andere kan van de auto staan. Ik was nog niet begonnen toen ik ze koppie al om de hoek zag komen, hij wilde het toch wel zien. Vroeg of ie het mocht filmen, maar dat leek mijn geen goed idee. Ik had hem dus uit zijn lijden verlost met een krik en zag de glinsterende oogjes van Björn. Moet ik zeggen kende ik dat gevoel, had ik vroeger ook en vroeg hem; jij wil zeker de volgende doen? JA, JA! Haha. Naar de grot gezocht nog een bergje op geklommen en toen weer terug, tot onze verbazing zat er een of andere gekke kerel in de depo, oh ja dat is Jorrell die was er ook. Waren nog even naar een meertje geweest om te zwemmen (ja er zaten krokodillen, meest gestelde vraag van de vakantie) en ook heel veel Aboriginals waar Bjorn maar niks van begreep. In de avond naar de grot, had de coördinaten gekregen van een andere kerel en gingen erheen. Vonden we 6 slangen op de weg (1 giftige, de rest pythons), was er niks in de grot wat heel gek was. Maar de weg ernaar toe was de moeite waard, er was een klein paadje tussen bomen door, maar hoog gras en was dus moeilijk te zien. Wel moest ik vaart houden want er waren plassen met water op de weg en anders zouden we vast komen te zitten. Je had ze moeten zien de helden, ze vonden het geweldig maar scheten ook in hun broek, lekker scheuren in het donker over een klein paadje die je bijna niet kan zien en allemaal scherpen bochten. Jorrell zou het iig nooit meer vergeten zei die, Björn zijn hart ging iets harder dan normaal. Elke avond even naar Ivanhoe om te kijken of er krokodillen waren die we konden vangen, maar nee. We waren weer thuis toen ik een aardig grote banded tree snake zag, dit is een giftige maar niet dodelijk slang. Ik pakte hem en hij was vrij rustig, natuurlijk wilde Björn hem ook en gaf hem aan Björn. Toen ik Björn er op attendeerde dat hij zijn eerste giftige slang vast had was het; snel maak die foto en pak hem terug! Jorrell was in geen velden of wegen te vinden en stond van een afstandje te filmen.

De volgende dag was de grote dag, we gingen kamperen De voorbereiding was lang. Hadden ze in geen jaren gekampeerd dus geen idee wat ze mee moesten nemen (behalve bier), de laatste keer dat Jorrell had gekampeerd was bij ons op Egmond. Zei test de tentjes, maar na 1 keer gekeken te hebben was het wel goed. Het eind was in zicht in de late middag, de auto was gepakt, de Argyle (amfibie voertuig) stond op de trailer, maar de trailer had een lekken band. Björn pak jij de reserve band ff, had ik het maar nooit gevraagd, laat die sukkel die band op ze voet vallen en stond ie rond te springen hij is gebroken! Ik heb mijn voet gebroken! Zat een best ei op, maar bleek allemaal wel weer mee te vallen en we waren onderweg. Moesten eerst een sleutel halen bij Newry station, onderweg barste er een gigantische storm los. Waar Björn zich vooral druk maakte of we wel konden kamperen met dit weer want straks werden we nat, schrok Jorrell zich elke keer de klere als er donder was. Ze hadden wel mooie foto’s. We hadden de sleutel en waren op de dirt road toen we het eerste biertje hadden. Hadden de Argyle eraf gehaald en vol geladen, waren onderweg naar het meer om padden te vangen, maar natuurlijk ook om wat krokodillen te vangen. We hadden het kamp opgebouwd tussen bomen met een zijl eroverheen nog geen 10 meter van het water waar twee krokodilletjes zaten. Om het voor te doen pakte ik een krokodilletje, het was een baby van zo een 30cm die ze ook allebei durfde vast te houden (score was dus nog gelijk). We waren bij het eerste echte water aangekomen en waren overal krokodillen. Jorrell was toevallig weer zijn licht vergeten en kon dus niet een krokodil of een pad vangen en bleef in de Argyle zitten. Björn wilde er echt 1 vangen had ook wat kansen, Jorrell had ze geteld 24 keer ging hij erheen waarvan 7 keer hij echt de kans had om hem te pakken. Maar hoe Björn het zei, het is tegen je natuur in om hem te pakken en dat hield me tegen, wel raakte hij er 2. En had hij er eentje vast maar niet goed en de krok draaide zijn hoofd om toen liet ie hem snel vallen. We reden ook met de Argyle het water in en het werkte aardig, maar ook dit mocht niet baten voor Björn zijn krokodillen jacht. Het begon wat te stormen en besloten terug te gaan (ook omdat de Argyle het niet meer lekker deed). We kwamen bij het kamp aanrijden tot we opmerkte dat we een tent miste. Mijn tent, Björn zijn tent hing aan een boom want die had zijn tentje niet eerst opgezet zoals geadviseerd en er zaten verkeerde stokken in. Die van de Boo was goed en mijn tent was dus weg, we hadden hem al snel gevonden. In het water/modder tussen de krokodillen was een stukje tent boven water omdat mijn matras er ook in zat bleef ie drijven, “geluk bij een ongeluk”. Had hem er uitgehaald en hij was zoals verwacht erg nat, de mannen waren weer aan het klagen en wilde naar huis, was te veel avontuur voor 1 dag. Maar ik had me tentje weer neergezet en toen ik er gewoon in ging liggen stopte het klagen en was het voor gek verklaren begonnen. Er was nog steeds veel wind en regen en we gingen dus gelijk het tentje in. Ze konden nooit slapen in dit weer en wat een nacht, na ik was me matras nog aan het uitknijpen toen ik al gesneurk hoorde uit allebei de tentjes, ach ja ze hadden veel meegemaakt vandaag.

Waren al weer vroeg wakker en ze hadden goed geslapen, ik daar in tegen iets minder op mijn natte matras maar ja. Zaten een beetje na te praten op de (achteraf gezien) geweldige avond toen we besloten om maar een biertje te doen (9.30 in de ochtend). Het was al warm dus hij ging er goed in, en toen begonnen de verhalen. Had Jorrell een lamp gehad had ie er zeker een paar gevangen en Björn was een amateur en hij zou het ons wel laten zien als we nog een keer gingen. Het ging een tijdje door toen Jorrell weer een nieuwe levenservaring erbij kreeg, in de bosjes poepen. Deed ie het een eind verderop achter een bosje konden we wel zien dat ie alleen nog zijn pet op had en verder alles uit, bang om het in zijn broek te doen. We hadden alles ingepakt en opgeruimd, Argyle ingepakt en waren klaar om te vertrekken. Deed de Argyle het niet batterij leeg, je had ze moeten horen. Enige optie terug lopen naar de auto, was maar 7 km, maar om 2 uur in de middag heets van de dag is het toch wel zwaar. Ik ging de tijd opnemen hoelang we erover deden, na 1 minuut en 34 seconde begon Björn al te vloeken en hoe ver het wel niet was. Ik gaf Björn nog de hint dat ie ook hier kon blijven zodat we water uit bespaarde, maar hij had het door en stopte met klagen. Uiteindelijk deden we er anderhalf uur over en was het op het laatst toch wel erg zwaar. Jorrell waren we onderweg ook al verloren en moesten we ophalen (hij gaf ze knie de schuld). Eenmaal alles opgeladen wilde de mannen wel naar huis, ze hadden al twee dagen niet gedoucht en waren hun cremetjes vergeten. Diva Björn kon zich er nog wel overheen zetten, maar Jorrell wilde liever naar het depo. Daar een rustig avondje gehad.

In de ochtend naar de Grotto een grote waterval in de wetseason, nu een leuk watervalletje die wat modderig was. Er hing ook een touw dus daar gingen we aan slingeren, daar heeft Jorrell ook die leuke omslagsfoto van Facebook. Ik denk dat het voor mij en Björn nog een veel leukere foto is dan andere mensen, want wij hebben hem zien slingeren met dat touw. Dan zat ze voet vast in het touw, dan viel ie op de heenweg al half in het water echt niet 1 keer ging het goed, maar toch heeft ie een goede foto (iedereen blij). In de avond gingen we naar Dunham dam om de te kijken wie nou de man was die de grootste krokodil ging vangen, de wedstrijd was snel beslist. Liepen Björn en ik de hele avond achter padden en krokodillen aan liep Jorrell achter iets anders aan, iets waar hij eigenlijk al zijn hele leven achterna loopt (en nee niet zijn neus). Maar de weg erheen was al leuk, zagen nog een klein slangetje op de weg en zei tegen Björn pak hem maar een python. Het was ook een pyhton, maar een heel klein fel slangetje hij ging er met zijn hand heen en hij viel al aan en gelijk daarna ging ie voor zijn voeten en hij bleef maar aanvallen (wel een leuk filmpje). We waren er en nu ging het beginnen, eerst kwamen we nog een schildpad tegen en toen naar de krokodillen. Björn stond voor een beste denk wel zo’n 40cm lange agressieve net uit het ei gekropen krokodil, na een seconde twijfel greep ie hem. Hij had hem en was trots als een pauw. Na een hele foto serie liet ie hem weer los. Ik zei nog tegen hem kijk uit als je hem los laat draait ie om en probeert je te bijten. En inderdaad hij liet hem los was een gilletje en een bloedende duim, met wat water erbij leek het ook nog wat! Volgende krokodil (helft van de eerste) zat op het land te wachten op Björn. Hij stond er minuten lang boven, klaar om hem te vangen maar hij kon het psychisch niet aan. Later heeft ie het gecorrigeerd en had ie nog een monster gevangen (30cm), Björn hoort nu officieel bij de mannen. En Jorrell? Die heeft nu officieel Niels Boheemen opgevolgd als the Snake Whisperer.

Ik kan dit verhaal nog 6 pagina’s langer maken met wat er allemaal is gebeurd, zoals; kunnen jullie de padden weggooien in die gigantische kuil om de hoek, en dat ze in plaats van in de kuil de padden in een irrigatie buis hadden gegooid. Maar we moeten nog wat te vertellen hebben in de kantine! Ik vond het echt super dat ze er waren en dat ik ze dit allemaal heb kunnen laten zien, ik denk dat de mannen ook een super tijd hebben gehad. Kan ik niet alle eer daarvoor nemen, moeten we ook de lokale dames bedanken voor de mooie tijd die Jorrell in Kununurra heeft gehad. Wel denk ik dat de mannen de volgende keer weer naar het ouwe vertrouwde Mallorca gaan in een luxe hotel!