Eerste 3 Maanden terug in Oz

En wat voor drie maanden, met een Franse film crew op pad, meerdere keren het veld in vallen zetten voor een biodiversiteit studie en helaas ook terug naar Nederland voor Opa zijn begrafenis. Verder kerst en oud en nieuw Outback style.

Ik ging begon oktober weer terug naar Australië, ik had een stoel met extra been ruimte geboekt en ik had een magisch slaappilletje van mijn vader gehad waardoor de reis een stuk korter werd. Het blijft toch een eind, in Darwin zou een vriend me ophalen echter had mijn vliegtuig vertraging en was hij terug naar bed, was ten slotte 3 uur in de nacht. Ik had een taxi gepakt en heb toch nog ff een paar uurtjes kunnen slapen om daarna weer terug naar het vliegveld te gaan. Er was in Kununurra een Franse film crew, waar ik in de avond mee zou gaan toad busten, dat wist ik. Alleen toen ik aan kwam in Kununurra airport stond er een verassing, een Film crew stond me op te wachten. Na 35 uur gevlogen te hebben zat ik hier niet op te wachten en liep om ze heen (wisten nog niet hoe ik eruit zag). Ik hoorde ze Frans praten en de regisseuse had een KTB pet op. Na een half uur hadden ze me gevonden met de beschrijving het is een giant, kreeg ik een microfoontje op en moest ik net doen of ze er niet waren. Het voelde als een real life soap, ze volgde me hoe ik Anthony ontmoeten hoe mijn koffers gecontroleerd werden door de douane en daarna 5 uur naar nicholson rijden en de ontmoeting met Lee. Ze filmde zelfs hoe we koffie aan het drinken waren. Het waren hele aardige mensen en kon goed met ze overweg. Ik denk dat ik wel in de documentaire voorkom want ze vonden mijn grapjes wel leuk, de regisseuse helemaal en dat is altijd goed. Op het laatst gaf ik suggesties hoe ze de opnamen ook konden doen en die werden nog gevolgd ook. Verder vooral interviews gedaan, ze rond gereden naar plekken waar ze wilde filmen en padden vast gehouden en gevangen. De laatste dag vroegen ze me mee lunchen, altijd goed. Dus had een paar biertjes op en alles werd betaald (avond er voor ook drankje gedaan). We gingen nog wat dingen filmen en een zak padden op het veld loslaten voor een shot. Dit gaat nooit in 1 keer goed en de padden moeten dus meerdere keren gevangen worden. Dit deed ik meestal met de regisseuse, maar ik lag heerlijk in het gras in het zonnetje en ze moest ze alleen vangen. Toen ik bleef liggen keek ze me aan en vroeg gewoon (lachend) ga je niet helpen? Nope. De geluidsman lach helemaal gevouwen hij zei je hebt gelijk ook! In de avond met ze uit eten geweest en was gewoon erg gezellig. Helemaal toen ik erin gooide dat Franse arrogant zijn, camera man was ermee eens (hij was het ook), zij niet maar zij was dan ook totaal niet arrogant. De laatste email dat ik van haar ontvangen heb was een week geleden, het script was af en ik was de held in het verhaal! Haha altijd goed om vriendjes met de regisseuse te zijn.

Na deze drukke dagen, ze filmde van 9 tot 21 had ik heerlijk een paar dagen rust. Daarna naar Nicholson station. Hier had ik 2 weken om mijn 6 maanden lange onderzoek voor te bereiden, ik had al een groot deel gedaan dus was goed te doen. De eerste survey ging beginnen en had een assistent nodig, gelukkig was er een oud collega van Dean op nicholson en die wilde wel helpen. Steve was zijn naam, en was gek op kamperen en op de natuur. Alleen was Steve niet gek op veel lopen in 40 graden en ook steile wanden op en af klimmen om daarna een eind te peddelen was zeker niet zijn favorieten bezigheid. Ik had besloten om maar 1 gebied met vallen neer te zetten nadat ik Steve op zijn knieën vond met de klachten pijn in mijn borst en het trekt naar mijn arm toe. Ik had zijn spullen overgenomen en was nog eens 2 keer heen en weer gelopen voordat Steve weer redelijk kon lopen. Zei al doe maar rustig aan. Als een assistent dood gaat tijdens je onderzoek staat het niet echt goed op je CV. Wat we in de vallen vingen was niet spectaculair, veel spinnen, centipides (duizendpoten) en een paar geckos en kleine hagedissen (1 Kimberley Rock monitor die wel spectaculair is). Het idee was om nog 6 dagen schildpadden te vangen, maar nadat Steve weer bijna dood ging zijn we maar terug naar Nicholson gegaan.

Toen Steve weg was bij Nicholson heb ik in mijn eentje schildpadden gevangen en vallen gezet en gecheckt. Dit is altijd leuk in een klein kanootje in het donker tussen de krokodillen schildpadden vangen. En je ziet geen schildpad alleen op de verkeerde momenten, batterij van mijn hoofdlamp is bijna op begint te knipperen ik sta met 1 voet in de modder met de andere nog in de kano en ja daar komt een schildpad en een grote. Had hem gevangen maar ze zijn nog best groot, en sommige hebben een lange nek, al bijten ze niet snel is er altijd het risico. Als ze buiten doen ze het goed. Na zo’n gevecht om de schildpad vast te houden zelf niet in het water te vallen en dan ook batterijen te verwisselen geeft wat extra adrenaline. Een andere verkeerd moment wanneer een schildpad te voorschijn kwam was toen er een vis in mijn broek sprong. Dit doen ze als verdediging dan springen ze uit het water, maar deze sprong mijn pijp in. Het was geen karper of zo (die komen niet in het noorden voor), maar hij spartelde nog al, ik met 1 hand me pijp in om de vis uit me broek te halen, ja hoor een schildpad. Voordat ik mijn net had was ie al weer weg. Verder ging het schildpad vangen wel aardig.

Voor de schildpadden jacht lag opa al een paar dagen in het ziekenhuis. Toen ik terug kwam van de schildpadden jacht keek ik op mijn telefoon en zag berichtjes van Wes dat ik hem moest bellen. Toen wist ik al dat het geen goed nieuws was en waar ik al bang voor was, opa was overleden. Mijn ouders zaten in Gambia maar waren al op hun weg terug, ik heb binnen een uur mijn eerste ticket geboekt van Kununurra naar Darwin en later de rest (moest ook nog een dag naar Kununurra rijden van Nicholson station). Het was een lange rit met een 15 uur stop op Kuala Lumpur airport, een overnachting in Darwin heen en terug maar het was het zeker waard. Ik was blij dat ik bij de begrafenis was en bij de familie. Ik mis opa veel ook al zit ik in Australië, ik belde hem regelmatig en mis hem ook al voor als ik terug ben in Nederland. Je was een top opa!

Na de lange reis terug stond er deze keer geen filmploeg klaar op het vliegveld in Kununurra maar Dean met mijn nieuwe assistent, Zigourney. Dean bleef in Kununurra en Ziggy en ik gingen gelijk door naar Nicholson. Ziggy had gelukkig meer ervaring in het veld, met vallen zetten en een beter conditie dan Steve. Gingen dag erna het veld in voor 5 dagen, ik kon het gelukkig goed vinden met mijn nieuwe assistent want anders zijn het lange dagen in het veld. We hadden veel gevangen van King Brown slangen (giftig), tot schildpadden, krokodillen en schorpioenen. Het was wel goed warm en ik dronk gemiddeld 8 liter water per dag en met geluk had ik 1 klein plasje per dag. De rest van het vocht kwam eruit in de vorm van zweet, heel veel zweet. Wanneer het kon gingen we dan ook zwemmen om af te koelen. Dagen erna is altijd een kwestie van bijkomen van 4 nachten in een tent slapen in de hitte en schrijven van het veldverslag. We wilden naar Marella gorge om de schildpad vallen te checken. Er was een hevige storm en nadat ik al een uur aan het glijden was met de auto over de weg in de modder besloot ik om terug te keren naar de station. Normaal is de trip naar de gorge maar 30 minuten, en je kon de beekjes over de weg zien stijgen. Het bleek de juiste beslissing te zijn geweest. De volgende dag gingen we naar de gorge en het waterlevel was 2,5m gestegen in 1 nacht! Dit komt doordat al het regen van zo’n 100 vierkante kilometer uiteindelijk in de lager gelegen gorge te recht komt. We hebben gezwommen in het modderige water opzoek naar de vallen, we hebben er een paar gevonden, maar tot de dag van vandaag liggen er nog een paar vallen op de bodem van de gorge. Ziggy vloog in een paar dagen weer terug dus weer naar Kununurra en ook opzoek naar een nieuwe assistent. Er was een Italiaans meisje die graag wilde, maar toen ik voor de deur stond om er op te halen had ze opeens een betaalde baan en dat had ze nodig. Regel 54: vertrouw nooit een Italiaan.

Dit betekende dat deze survival expert in zijn eentje het veld in ging. Wat toch weer een nieuwe ervaring was. Want je gaat toch in je eentje in het donker krokodillen tellen in een kano en je hebt toch giftige dieren in de vallen zitten die der uit moeten en ook wat foto’s van gemaakt moeten worden. Het is vooral veel meer werk in je eentje dan met zijn tweeen. Je moet toch 3 keer per dag 24 vallen checken en weer tegen het hekje aan zetten en bedekken. Maar ook drie keer per dag de gorge in klimmen en ook weer der uit, per dag kano ik zo’n 5 km in totaal van en naar de vallen. Julie zullen wel denken zo die zal wel afvallen, en inderdaad met al deze beweging en vele water drinken is er al 7 kilo af . In totaal heb ik nu 3 surveys in mijn eentje gedaan, dus totaal 12 dagen. Is het eenzaam? Na soms wel een beetje maar ik ben druk en als ik niet druk ben lees ik een boek of ga ik heerlijk zwemmen om af te koelen. De dieren raken al wat aan me gewend de monitors (hagedissen van anderhalve meter) gaan niet eens meer op zij als ik ga zwemmen. Ook is het regen seizoen begonnen en komen nu alle eieren uit en zijn er dus allemaal jongen diertjes. Zo heb ik in de weken verschillende vogel families gevolgd. Harry, Larry en Barry bijvoorbeeld, drie baby flycatchers (soort zwaluw), ik ontmoette de moeder voor het eerst toen ik dacht dat ik echt een met de natuur was opgenomen toen ze de vliegen rond mijn hoofd aan het vangen was als ik zwom. Nee geen vliegen vangen, ik kwam er achter dat ik te dicht bij haar nest was. Dat was het moment wanneer ik ze zag: Harry, Larry en barry, drie piep kleine vogeltjes schreeuwend voor eten. Ik ben er de volgende surveys weer heen geweest en ze groeien hard, Larry is alleen verdween.

En dan een Australische kerst op een station, het is weer anders dan in het zuiden. Het is zo ie zo niet echt een kerst, mensen zien het als een vakantie. Er is niet echt een kerst gevoel, wat natuurlijk ook niet gek is in 40 graden. Er is iig niet veel sneeuw. Toch heb ik een leuke kerst gehad, ik was met Lee en Dean en hebben eigenlijk de hele dag gegeten gedronken en film gekeken. Wel natuurlijk nog even de familie gebeld in Nederland! Boxing day (tweede kerst dag) hebben we ook ongeveer het zelfde door gebracht als de eerste kerst dag, maar de 27ste ging ik weer het veld in. En het was weer heet en de vliegen worden meer en meer om gek van te worden. Er was geen maan en er waren ongelofelijk veel insecten die allemaal om mijn hoofdlamp en hoofd gaan zitten heerlijk, je eet de hele avond insecten. Ik deed dan ook vaak mijn licht uit om in het donker te pedelen, was er misschien niet echt een kerst gevoel en waren er geen kerst boom of kerst lichtjes. Als ik mijn lamp uit deed was er een kerst verlichting waar geen andere tegen op kan, honderden vuurvliegjes vlogen om me heen en van me af zodra mijn lamp uit was. Ze zaten op de kano en op mij maar ook in de hele gorge wat echt een ongelofelijk mooi beeld gaf. Honderden kleine lichtjes vliegen om je heen super! Ook de vangst van de laatste trip was beter dan de laatste twee. Na de hevige regen van een paar weken terug lijkt of alles nu weer een beetje terug komt naar de gorge, zo zag ik 3 king browns, 5 goannas (grote hagedissen), 37 krokodillen en nog veel meer kleiner spul.

Verder tussendoor met wat giftige slangen gespeeld en heb ik samen met Dean al ongeveer 130 liter bier gebrouwd (23L per keer), het is nog wel een beetje experimenteren de ene keer smaakt het beter dan de andere. Ik ben van plan om deze techniek mee naar NL te nemen! Ook af en toe zoeken naar Bilby en Echidna holen, dit zijn twee dieren met een buidel die alleen in Australië voorkomen. Nadat ik dit heb geüpload ga ik vissen :)