Kamperen kamperen en kamperen

Dat is ongeveer de samenvatting van de afgelopen 2 weken. Veel kamperen en veel reizen, in die 2 weken ongeveer 2500km gereden, maar het was super en weer veel beleefd!

Het begon met een weekend met Aboriginal hangjongeren van Kununurra. Deze jongens waren rond de 10 jaar en lopen tot 1 uur s’nachts rond in het park en stelen, slopen uit verveling en gaan niet naar school. Dit komt voornamelijk door het thuisfront, ouders zijn dronken en slaan de kinderen in elkaar (soms erger) dus is het veiliger in het park. Het kampeerweekend begon met de beroemde 30km kano tocht. Deze tocht heb ik ook met mijn ouders gegaan en dat was echt een avontuur, 1 keer omslaan als ze bijna tegen een krokodil aanvaren en de andere keer omslaan op een stuk waar specifiek was gezegd niet om te vallen. De kinderen waren wat makkelijker en peddelde er rustig op los. Leonie zat met een blank jongentje van de kerkgroep (altijd leuk) en ik het eerst stuk met de nieuwe “stiefzoon” van Ben. Jongentje. Erg aardig mannetje en ze waren fanatiek aan het peddelen (op het begin), maar waren het snel zat. Onderweg deden we nog een dierenbingo (door Leo verzonnen) en hadden we geluncht. Waar de ouderen uitgeteld op het strand lagen hadden de kinderen (10 in totaal) een kano omgedraaid en er een glijbaan van gemaakt. Het tweede stuk zat ik met een ander aboriginal in de kano namelijk Wally, aardig jongentje. Ik kan haast niet geloven dat het een probleemjongen is. Hij heeft de hele tijd gepeddeld of misschien beter gezegd het water geaaid, maarja. Leuke gesprekken met hem gehad, ik vroeg of ie viste, ja, Barra? Ja, wat is de grootste die je ooit gevangen hebt? 20 meter. 20 meter Wally? Dat is zo groot als die berg daar! Ja zo groot was ie….ok Wally…... Na 20km had iedereen het wel gehad en de zin van de dag was “het kamp is om de hoek”. Tien kilometer en 28 bochten verder was het kamp. Blij dat we er waren, In de avond getoadbust en krokodillen gespot. Macho Ben had een relatief grote krokodil gevangen en nam hem mee het kamp in en ging bij het vuur staan (erg slim Ben). Krokodil vond dit niet plesant (zoals onze zuiderburen dat zouden zeggen) en die deed een paar deadrolls. Ben had zijn bek vast dus had ze hand vol met sneeën en liet de krokodil gaan.

Volgende ochtend vroeg wakker ontbijten, warming up doen met de kinderen en daarna kanoën naar de abseil rots, ja weer kanoën. Alles deed zeer tijdens die tocht maar daarna ging het wel weer. Abseilen was een lange dag van veel wachten maar wel erg leuk, blijft toch niet mijn favorieten sport (die van Leo ook niet). Toen ik als 1 van de laatste aan de beurt was hadden de jongens het ook wel gehad met serieus doen en maakte dus het ene naar het andere grapje toen ik ging (van touw zit niet vast, als je valt laat ik ook los enzovoort). Maar natuurlijk goed gegaan, geluncht op het kamp en toen opgehaald met een grote boot. Naar jump rock geweest en ik moest van mijn kleine donkere vriendjes van het hoogste punt (6m) afspringen samen met hun. Elke keer weer, was nog niet boven water en ze stonden alweer Jordy kom nog een keer nog een keer. Daarna naar huis gegaan en een half uurtje gezeten en toen moesten we onze spullen pakken voor onze volgende kampeer trip naar Nicholson en omgeving.

Spullen pakken na daar begon het, eerdere trips had Ben de spullen gepakt en had Lee zich er niet mee bemoeid. Nu gingen we met ze tweeën, Leo dacht dat ze 4 sterren ging kamperen. Ze had 12-delig bestek en een hele portipal keuken mee. Buiten dat had ze zo veel eten mee, voordat dat op was zou ik een baard hebben (voor de mensen die mijn baard groei niet kennen dit duurt jaren!). Na wat gekibbel en 1000 dollar te hebben getankt waren we op weg. Namen de Duncan “highway”, dit is een gravel road met gaten en rivier crossing overal, en dit 4 uur lang. Het is een beetje te vergelijken met Mario kart (tante Mimie, Mario kart is een race spelletje van vroeger), waar er ook gaten in de weg zitten, water over de weg en stukken zacht zand. Hier waren de wallibies de groenen schildjes en de koeien op de weg de rode schildjes (dan sta je stil). Hoewel het een lange weg is, is het wel erg leuk om 100 over zo’n weg te rijden en zoveel mogelijk proberen te ontwijken. We hadden ook Cloud mee die niet lekker kon slapen omdat het zo hobbelde en daarom steeds over me heen lag en dan half onder me. Eenmaal bij de Negra River zijn we gestopt en hebben we geluncht en gezwommen. Cloud was erg druk met zwemmen en rennen en ons onderkrassen tijdens zwemmen. Na de pauze lagen ze allebei te slapen, Cloud op de grond Lee op de bank….en ik rijden. Eenmaal op Nicholson rondleiding gegeven aan Leetje, in de avond de andere Nlers ontmoet die ook een onderzoek doen en een wijntje gedronken. Ja ik drink tegenwoordig wijn, niet omdat ik nu mijn Masters heb en op stand ben nee een fles wijn is $9 en een kratje bier $42. Op Nicholson waren nog meer honden vriendjes die graag wilde spelen, namelijk Rain en storm (oude bekende) en dan nog Honey een hazewind die denkt dat ie een chiwawa is.
In de ochtend met Lee (onze “baas”) gesproken en dat betekend altijd veel nieuwe dingen om te doen. Kippen waren niet goed verzorgd dus hebben we buitengebied vrijgemaakt van planten, nieuw hooi in de hokken en water verschoont (achjah dat krijg je met iemand die is afgestudeerd op welzijn van kippen), dit onder toezient oog van alle honden.

In de volgende ochtend auto checken en op weg, na 12 uur geslapen te hebben de avond er voor ging Leetje nog even een dutje doen (“jetlag”). Onderweg 1 varaan en een dood paard gezien. Hadden getoadbust in Wavehill, daarna weer wat uurtjes geMario kart om vervolgens onze tent op te zetten en koken. Hadden een klein gaspitje mee maar die deed het niet dus moesten we op het vuur koken, heeft ook wel wat. Ook waren we het 12 delig bestek vergeten op Nicholson station, dus moesten we de hele week met mijn mes en tang eten. Eenmaal in de tent waren we een boek aan het lezen toen we ineens geblaas hoorde en wat lopen. Leetje werd een beetje ongerust, ik dacht dat het een koe was en die lopen wel verder. Na een tijdje had Lee me toch zo ver om te gaan kijken het klonk dichterbij en groot. Ik had een hoofdlampje (ja dat werkt) en keek vanuit de tent, ik zag de reflectie van de ogen het had een brede kop. Het kon een stier zijn met zijn kop naar beneden of gevaarlijker een wild zwijn met zijn kop omhoog. We zijn snel naar de auto gelopen en hebben ff op de auto gewacht, we hoorde het weg lopen en daarna terug de tent in gegaan.
Volgende ochtend wakker gemaakt door schreeuwende kaketoes en toen bleek dat we de tent naast een hek hadden gezet en het beest dus niet weg kon en wel langs onze tent moest haha. Ontbeten en padden gesneden, ook de gedrags test weer gedaan (voor het opensnijden). Daarna naar Old Humbert station via Limbanya, Leonie ging rijden. Ze reed goed, maarja zij kan er ook niks aan doen dat ze vroeger niet zoveel Mario kart heeft gespeeld. Het was dus meer een gaten zoeker dan een gaten vermeider. Daarna ging ik weer rijden was een mooie brede weg dus goed overzichtelijk, Lee was een boek aan het lezen toen er een weg versmalling kwam. Niks aan de hand lijkt, ben ik nog geen 10 meter op het versmalde stukje (allemaal bomen aan beide kanten) springt er een groen schildje voor mijn auto….een Walibi dus…Kon niks doen voor dat ik het wist raakte ik hem al. Dus omgekeerd en gekeken of ie dood was. Heb ik nog nooit in een karate film of een andere vecht film gezien waar er zoveel uitstekende botten zijn als bij dezen Walibi. En ja hij was dood, ohja ze oogbal hing ook zo’n 10cm uit zijn hoofd (special effect)! Gekeken naar het geslacht, het was een vrouwtje…dus moesten we de buidel checken voor een baby….en we hadden gelukt (sarcastische toon), er zat een baby joey in, nog kaal en blind maar wel aardig groot. Haalde hem eruit , het leefde nog en had niks. Wel zocht ie gelijk naar de tepel van zijn moeder voor melk. We hebben genoeg verhalen gehoord dat je Walibies op de hand kan groot brengen. Maar dit zijn mensen met ervaring. Wij hebben nog nooit een Walibi opgevoed, zaten in het begin van onze kampeer trip en hadden geen melk alleen water en niks om het mee te voeren. Dus heel veel twijfels, meenemen en proberen groot te brengen of het uit zijn lijden verlossen. We dachten dat het te veel zou lijden en als het na een week als nog dood gaat is het helemaal zielig. Dus terwijl Lee in de auto met haar hoofd in een kussen zat heb ik Billie (zo hebben we hem genoemd) uit zijn lijden verlost en het begraven, zodat er niet gelijk vogels op zitten te knabbelen…… Eenmaal in Limbanya waren de cowboys heel aardig konden we niet naar Old Humbert want weg was afgeslaoten wel konden we daar slapen en mee eten (heerlijk he die overgang). Wel moesten we wachten tot het donker werd dus hebben we bij een beekje boek gelezen, geslapen en gevist. In de avond dus mee gegeten met de cowboys erg aardig alleen was de kok op vakantie en dat was wel te merken. In de avond zelfde versje, padden vangen slapen en in de ochtend opensnijden, ontbijten en naar de volgende locatie.
Eerst naar Inverway station om te melden dat we er waren en dat we naar Nongra Lake gingen. Was een mooi meer en bijzonder omdat er nooit naar de biodiversiteit van dieren is gekeken (alleen vogels) en dat er een Nederlandse nederzetting is geweest in 1924. Het meer was gigantisch maar allemaal moeras en alleen maar vogels, zwarte zwanen, brolgas, pelikanen en nog veel meer. Na 3 uur te hebben gelopen door het moeras en niks gezien te hebben (behalve die vogels dan) waren we terug bij het kamp en in de avond stukje gelopen maar niks gezien, zelfs geen pad (weten gelijk waarom er bijna niemand is geweest).
In de ochtend werden we zo maar is niet door kaketoes wakker gemaakt , maar dit maal door koeien die aan onze tent zaten te snuffelen en likken erg leuk. Leonie reed terug (ik volgende dag spierpijn van het vasthouden) en ik was een hek aan het open doen stond er een dingo vlak bij die rende weg. Wij erachteraan ik achterop de auto foto’s maken en Lee rijden (wat een lef heb ik he), was erg leuk. We wilde onder weg naar de volgende locatie eerst kijken bij Mount mayo, het hek was dicht maar na heel wat gepiel en staaldraadjes los te hebben gemaakt met mijn tang had ik hem open, 100m verder gereden zit er een gigantisch gat in de weg (daarom was het hek zo goed dichtgemaakt!). Het leuke is dat het vlinder tijd is dus overal vlinders, als je je behoefte doet in de bosjes, zitten er in plaats van vliegen vlinders op, dat ziet er toch een stuk leuker uit!
De laatste locatie was Kirkimbie station en daarna zouden we in de avond naar Nicholson rijden. Veel padden en op de terug weg veel vogels op de weg en verder geen slangen of iets dergelijks. Dus op vogel jacht , omste beurt proberen een vogel te vangen, paar keer bijna een spotted night jar en paar keer een kwartel. Lee was aan de beurt, ik zetten de auto er dichtbij, het was een heel lief klein kwarteltje en zat stil. Dit was der kans en ze “dook”erop en ze had het vogeltje, of beter gezegd het mama vogeltje. Ze tilde der op en er rende 3 piepkleine baby vogeltjes weg, van schrik liet Lee de moeder los en moesten we achter de kleintjes aan. We hadden ze alle drie en waren zo groot als het puntje van een vinger (niet het puntje van Wes zijn vinger dan is het nog een Emu :P). Ik wilde er wel eentje meenemen maar Leonie dacht dat de moeder wel terug zou komen. Eenmaal op Nicholson vertelde Lee( de baas, dus niet Leonie) dat in dit soort gevallen de moeder meestal niet terug komt en de kleintjes dus slangen voor zijn, je had het gezicht van Leetje moeten zien!

Verder op Nicholson wat klusjes gedaan en nog een keer toadbusten en storm ging ook mee, het had veel geregend en de weg was allemaal modder (op het laatst de auto en de hond ook) en het was dus heerlijk glijden geblazen (Mario kart pro). De hond vond het geweldig en op locatie aan gekomen gingen we vissen op een plek waar de rivier over de weg ging. Ik had 3 meervalletjes (catfish) gevangen Leonie 1 en dit allemaal onder het toezicht van storm en een 2 meter grote krokodil die 4 meter naast ons in het water lag. In de avond denk ik ga tanden poetsen ligt er een kikker drop op mijn tandenborstel…… ohnee toch niet het is maar een kakkerlak! Dus hadden we de rest van de avond bezig met het zingen van het liedje kakkerlak poep en eitjes in je mond oh oh oh oh. We poetsten dus niet zo vaak meer, maar dat deden we daarvoor eigenlijk ook al niet meer. Ook als je veel water drinkt dan gaat je lichaam zichzelf reinigen en hoef je niet meer te douche, wij zitten nog niet in die fase ….
Verder gingen we nog naar Morella gorge met de honden om te zwemmen, eerste pool waar ik met mijn ouders ook ben geweest zagen we gelijk een krokodil van richting de 3 meter en aangezien deze pool niet gigantisch groot was zijn we naar een andere gegaan. We wilde snorkelen maar hier kwam niet veel van terecht, de honden vonden het veelte leuk om met ons te zwemmen en dus zodra wij het water in gingen, gingen zij ook en lekker tegen je aan zwemmen met die lange nagels. Die middag nog 2 grote hagedissen gezien en volgende dag die 4 uur Mario karten terug naar huis. Maar genoeg over Mario Karten terug naar mijn baard. Ik heb na 3 weken niet geschoren te hebben een baard. Zo groot die zou een gemiddelde man niet in 3 maanden hebben…….maar 3 dagen. Toch mag ik hem niet afscheren van Leo want na 6 weken heb je je maximale groei bereikt dus dit moet ik volhouden.

We hebben ondertussen al weer veel meer gedaan voordat ik dit verhaal getypt hebt zoals weer kamperen, slangen vangen en met Aboriginal kinderen toad busten, maar dat laat ik voor de volgende keer, want het stuk is nu al lang genoeg.